فدراسیون بسکتبال ایران ضمن آرزوی سلامتی برای استاد عنایتالله آتشی، پیشکسوت ارزنده بسکتبال ایران، مطلع شد که ایشان روند بهبودی خود را به خوبی طی میکند.
به گزارش روابط عمومی فدراسیون بسکتبال، عنایتالله آتشی پیشکسوت ارزنده بسکتبال ایران که مدتی است به بیماری دچار شده است، روند درمان خود را به خوبی طی میکند و طبق آخرین خبرها نیز حال ایشان رو به بهبودی است که برای جامعه بسکتبال و ورزش ایران خبر خوشایندی به شمار میرود.
ایشان که سالها در عرصههای مختلف بسکتبال اعم از بازیگری، مربیگری، مدیریتی، رسانه و ... زحمت کشیدهاند، هم اکنون عضو هیات رئیسه فدراسیون بسکتبال نیز هستند و طبق آخرین اخبار، وضعیت جسمی ایشان رو به بهبودی است.
ضمنا چندی پیش نیز در اختتامیه مسابقات لیگ جوانان استان خوزستان، حاضرین در سالن با برشمردن دستاوردهای ارزشمند ایشان در بسکتبال و ورزش ایران، برای این بزرگ مرد آرزوی سلامتی و توفیق روز افزون کردند.
در ادامه بیوگرافی کامل استاد عنایتالله آتشی، مفسر و تاریخ زنده بسکتبال ایران را مطالعه میکنید:
عنایتالله آتشی | چهره و صدای ماندگار و تاریخ زنده بسکتبال ایران
متولد ۱۶ مرداد ۱۳۲۴ - شهرستان جهرم
عنایتالله آتشی از چهرههای شاخص و ماندگار ورزش ایران است که بیش از شش دهه در جایگاههایی چون بازیکن، مربی، مدیر اجرایی، گزارشگر تلویزیونی و مؤلف در رشد و توسعه بسکتبال ایران نقشآفرینی کرده است.
او فعالیت حرفهای خود را در جهرم آغاز کرد و پس از مهاجرت به تهران، در دهه ۱۳۴۰ به عنوان بازیکن تیم ملی بسکتبال ایران شناخته شد. سپس به عضویت باشگاه تاج تهران درآمد و علاوه بر بازی در این تیم، به مربیگری در ردههای مختلف نیز پرداخت. از سال ۱۳۵۲ نام او در فهرست مربیان تأثیرگذار کشور قرار گرفت و در عرصه آموزش و پرورش بازیکنان بسکتبال درخشید.
در سال ۱۳۵۴، آتشی نخستین پایگاه آموزش آکادمیک بسکتبال در رده مینی بسکتبال را در باشگاه تاج تأسیس کرد؛ حرکتی پیشگامانه که در زمان خود بینظیر بود. این مسیر آموزشی، سالها بعد و پس از یک وقفه، توسط فرزندان او، دکتر مهران و دکتر مهراد آتشی در سال ۱۳۹۱ از سر گرفته شد و به شکل مدرسهای تخصصی و پیشرفته در زمینه آموزش بسکتبال ادامه یافت.
در سالهای ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷، آتشی به عنوان سرمربی تیم ملی جوانان ایران انتخاب شد و در همین دوران، تیم جوانان کشور را در رقابتهای بینالمللی در کشورهای کویت و فیلیپین هدایت کرد.در دهه ۱۳۵۰ او به عنوان سرمربی تیم بسکتبال بانوان باشگاه تاج فعالیت خود را ادامه داد و نقش مؤثری در توسعه بسکتبال بانوان ایفا کرد.
پس از انقلاب، او عضو شورای سهنفره اداره فدراسیون بسکتبال شد و دورههای مربیگری بینالمللی را در ایالات متحده (در سطوح مقدماتی و تکمیلی) پشت سر گذاشت. همچنین به عنوان عضو رسمی کمیته مربیان فیبا، دوبار با دعوت مستقیم و به هزینه فیبا، در اجلاس جهانی این فدراسیون حضور یافت.
از سال ۱۳۶۱ تا ۱۳۷۰، به مدت ۱۰ سال پیاپی، آتشی سرمربی رسمی تیم ملی بزرگسالان ایران بود و پس از آن، در دهه ۱۳۸۰ به عنوان دبیر فدراسیون بسکتبال فعالیت کرد. او همچنین سالها عضو هیئترئیسه فدراسیون بسکتبال بود و در طراحی ساختارهای نوین و برنامهریزی بلندمدت نقش کلیدی داشت.
در عرصه باشگاهی، آتشی سابقه سرمربیگری و مدیریت اجرایی در تیمهایی چون پیکان، دانشگاه آزاد، باشگاه کاوه، پگاه و پرسپولیس را در کارنامه دارد و با این تیمها به مقامهای قهرمانی در سطح تهران و کشور دست یافت. همچنین به عنوان مشاور فنی باشگاه توزیع الکتریک نیز فعالیت داشت.
او بیش از ۴ دهه به عنوان گزارشگر و کارشناس بسکتبال در صداوسیما حضور مستمر داشت و نخستین فردی بود که پس از انقلاب، مسابقات NBA را بهصورت زنده از تلویزیون پخش کرد. تسلط فنی، تحلیل دقیق و صدای متمایز او باعث شد که دو بار از سوی شورای ورزش صداوسیما به عنوان گزارشگر برتر شناخته شده و لوح تقدیر دریافت کند.
عنایتالله آتشی در کنار مسئولیتهایی چون ریاست ورزشگاه شهید حیدرنیا و معاونت ورزشگاه آزادی، عضو گروه اجرایی بازیهای آسیایی ۱۹۷۴ تهران نیز بود و به عنوان نماینده کمیته ملی المپیک در فدراسیون بسکتبال ایفای نقش کرد. همچنین از افراد اثرگذار در تغییر نام باشگاه تاج به استقلال پس از انقلاب بود؛ تغییری که به پیشنهاد مستقیم او انجام شد.
در طول سالیان مربیگری، بازیکنان بسیاری زیر نظر او آموزش دیدند و پرورش یافتند. برخی از شاگردانش – در هر دو رده بانوان و آقایان – به کاپیتانی تیم ملی نیز رسیدند.
او همچنین در حوزه تألیف نیز فعال بود و سه کتاب مرجع در زمینه بسکتبال منتشر کرد:
1. بسکتبال در گذر زمان
2. بسکتبال و من
3. پیشینه بسکتبال استانها – نخستین کتاب در نوع خود که به بررسی تاریخی بسکتبال در استانهای مختلف ایران میپردازد.
در نهایت، به پاس سالها تلاش بیوقفه و خدمات ارزندهاش در ورزش ایران، موفق به دریافت جام چهرههای ماندگار ورزش کشور شد؛ افتخاری بزرگ که مهر تأییدی بر جایگاه ویژه و تأثیرگذار او در تاریخ ورزش ایران است