مسابقات نیمه نهایی و نهایی لیگ‌های بسکتبال نوجوانان و جوانان ایران در حالی برگزار شد که عملکرد درخشان بازیکنان این ردههای سنی نوید بخش در دسترس بودن سکوهای برتر آسیا برای ایران است.
ابوالقاسم کیانی - مسابقات نیمه نهایی و نهایی لیگ‌های بسکتبال نوجوانان و جوانان ایران در حالی برگزار شد که عملکرد درخشان بازیکنان این ردههای سنی نوید بخش در دسترس بودن سکوهای برتر آسیا برای ایران است. شاید کمتر کسی فکر میکرد مسابقات نیمه نهایی و بخصوص نهایی نوجوانان و جوانان با خیل عظیمی از تماشاگران مشتاق روبرو شود. تماشاگرانی که بعضا از اصفهان و شیراز خود را به سالن بسکتبال زنده یاد محمود مشحون رسانده بودند تا حامی تیم‌های شهرشان باشند که با دو تیم تهرانی همنام به فینال رسیده بودند. جمعیتی آنچنان انبوه در ساعتی نه چندان مناسب که تداعی بازی‌های نهایی لیگ برتر را میکرد البته با یک تفاوت فاحش، آن هم حمایت صد درصدی از تیم محبوبشان با رعایت هنجارهای متعارف تا درسی باشد برای برخی تماشاگر نماها که بعضا بازی‌های حساس لیگ برتر را به جنجال می‌کشند.
حضور خانوادها در کنار یکدیگر نیز اتفاقی بود که باید به آن احترام گذاشت و شرایطی فراهم کرد که از این پس چه در مسابقات پسران و بویژه در بخش دختران هم این اتفاق خوب تداوم داشته باشد. موضوعی که ثابت شده مجریان مسابقات در شهرستان‌ها از متولیان در تهران جلوترند. مطرح کردن قانون موجود هم برای عدم رایزنی در این زمینه بهانه‌ای بیش نیست چون بدون تردید اولا قانون صریحی در این مورد وجود ندارد - که اگر داشت استثنائات فراوانی نه فقط در شهرستان‌ها بلکه در خود تهران هم دیده نمیشد - و ثانیا نباید از نظر، دور داشت که قوانین خشک هم استثنا یا استثنائاتی دارند و صد البته در ورزش قوانین دارای انعطاف فراوانی هم هست.
از دیگر موارد جالب توجه این مسابقات، برگزاری مراسم زیبای اختتامیه توسط سازمان لیگ بود که به این رقابت‌ها منزلتی ویژه بخشید، بخصوص کاری ارزشمند برای بها دادن به زحمات بازیکنان و کادر فنی تیم‌ها. سازمان لیگی که تمام تلاش خود را برای هر چه بهتر برگزار شدن کیفی و کمی این مسابقات به کار بسته بود و میثم علیپور رئیس این سازمان هم در مراسم اختتامیه هر چند کوتاه، حق مطلب را ادا و صادقانه اعلام کرد قطعا نقصان‌هایی بوده که تجربه این مسابقات باعث خواهد شد در آینده کاستی‌ها به حداقل برسد. و چه کسی هست که نداند با امکانات حداقلی سخت افزاری در بسکتبال باید به میثم علیپور و مجموعه‌اش نمره بالای قبولی داد.
اما یکی از نکات بسیار با اهمیت فینال پسران و دختران رسیدن تیم‌هایی شهرستانی به این مرحله بود. تیم‌هایی که تا پیش از این در بسکتبال ایران کمتر دیده شده بودند و همچنین تیم‌هایی از استان‌هایی که پیش از این قطب بسکتبال بودند اما در حال حاضر یا نمایندهای در لیگ برتر مردان ندارند و یا حضوری رو به زوال را دنبال می‌کنند، مثل شیراز یا اصفهان.
نمایندگان شایستهای از یک شهر کوچک فارس در فینال پسران با دو ستاره که در حال حاضر دو گارد تاثیرگذار تیم زیر ۱۶ سال هستند. همچنین فینالیست شدن دو تیم از اصفهان در فینال نوجوانان دختر با معرفی چند بازیکن به تیم زیر ۱۶ سال دختران و دیگر تیم اصفهانی در فینال جوانان پسر که دور از انصاف نیست اگر گفته شود یکی از قوی‌ترین گاردهای تاریخ این رده سنی را به تیم ملی معرفی کرد. از تیم دختران شایسته نیشابور هم نمیتوان به راحتی گذشت در حالی که در فینال جوانان کشور خوش درخشیدند. صدالبته باید به تیم‌های تهرانی رسیده به فینال هم تبریک گفت، هر چند که از تهران بزرگ پرجمعیت این انتظار میرفت.
* ارتقا مسائل فنی
اما آنچه که بر جذابیت این مسابقات میافزود نه فقط گذر از امتیاز ۱۰۰ در یک مسابقه بلکه توسعه مهارت‌های فردی بازیکنان در پوزیشن‌های مختلف بود، چه در نوجوانان و چه در جوانان بخصوص در بخش پسران. پا به عرصه گذاشتن پوینت گاردهایی چه در نوجوانان و چه در جوانان که علاوه بر گسترش دامنه دید در میدان، علی رغم دفاع تهاجمی بعضا دو نفره حریف، نه تنها متوقف نمیشدند بلکه در امتیاز آوری گوی سبقت را از بازیکنان پیرامونی که عموما امتیاز آورترین‌ها هستند نیز ربودند. گذر از امتیاز ۳۰ و بیشتر، توسط یک پوینت گارد مثل گارد اصفهانی در فینال جوانان پسر اتفاقی تعیین کننده برای هر تیم به حساب میآید چرا که حضور این چنین پوینت گاردهای زهر داری، کار سایر بازیکنان را راحتتر میکند. البته در این میان نباید از بازیکن پستی غافل شد که هم بهترین عملکرد را در ریباند دارد و هم در امتیاز آوری با عبور از امتیاز ۲۰ دبل دبل میکند. یعنی بازیکن پست تیم تهرانی در فینال. در کنار آن از عملکرد فنی پوینت گارد تیم تهرانی هم نمیتوان چشم پوشی کرد چون قطعا اگر نبودند در کنارش بازیکنان توانمند، بدون تردید او هم در امتیاز آوری گذر از ۳۰ برایش امکان پذیر بود.
اینها بازیکنان تاثیر گذارتر بودند، از این جهت که عموما امتیازآوری در این پوزیشن‌ها و پست‌ها اولویت اول نیست. با این حال آنان نه تنها اولویت‌های محوله را به بهترین نحو انجام می‌دادند بلکه بر آن افزوده بودند امتیاز آوری را. از دیگر قابلیت‌های قابل توجه این بازیکنان انتخاب نفوذ به سمت سبد به جای تکیه بر بازی ریسکی پیرامونی و امتیاز آوری با پرتاب‌های ۳ امتیازی است. هرچند که این گزینه هم از دستور کار خارج نمیشود. رو آوردن به بازی سرعتی و ضد حملات و فاصله گرفتن حداکثری از بازی نشسته نیز از شاخصه‌های دلگرم کننده برای این ردههای سنی است که به خوبی آشکار بود. البته باید بر آن افزود فشار دفاعی مطلوب را که بعضا به فاز دفاع تهاجمی هم وارد میشد.
و همه این موارد مثبت یعنی پشتکار فردی این بازیکنان در کنار زحماتی که مربیانشان متحمل شده‌اند. حال می‌ماند یک نکته مهم که نباید از دیده پنهان بماند، اما ظاهرا پنهان مانده. موضوعی که توجه نکردن به آن این روند رو به رشد را مختل میکند.
این موضوع، نادیده گرفته شدن این مربیان در جمع کادر فنی تیم‌های ملی نوجوانان و جوانان در دو بخش دختران و پسران است. مگر میشود این مربیان با این همه بازیکنانی که ساخته‌اند سهمی در کادرفنی تیم‌های ملی نداشته باشند. از مربیان تیم‌های فینالیست دختران بگیرید تا مربیان تیم‌های پسران. در حالی که برخی آنقدر نادیده گرفته می‌شوند که حتی در جمع مربیان فرمالیته راهبر هم قرار نمی‌گیرند و هئیت‌های بسکتبال استان‌های مربوطه هم این تضییع حقوق مربیان، برایشان از اهمیتی برخوردار نیست.
* احترام به اسپانسرها
بحث احترام به حامیان مالی در این ردههای سنی بسیار حائز اهمیت است چون بدون تردید سرمایه گذاری در این ردههای سنی هیچ آورده‌ای برایشان نخواهد داشت. در این میان تنها آورده این سرمایه گذاری ارتقا بازیکنانی است که نهایتا بهره‌اش به تیم‌های ملی میرسد. شاید غلط نباشد اگر گفته شود نتیجه این زحمات نهایتا نصیب فدراسیون بسکتبال خواهد شد چون بحث حامیان مالی در رده بزرگسالان حداقل از نظر تبلیغاتی آنان را راضی میکند اما در ردههای نوجوانان و جوانان، همین حداقل هم، نیست. مثلا واقعا سهم خیّر مدرسه سازی که تیمی از نیشابور را به فینال جوانان دختر میرساند چیست؟ یا سهم اسپانسری که یکی از کوچک‌ترین شهرهای فارس را به فینال پسران نوجوان میرساند؟
آیا احترام لازم گذاشتن به چنین اسپانسرهایی، حداقلی برای دلگرم کردن آنان به ادامه کار نیست؟ واقعا چه اشکالی دارد که اسپانسر تیم نیشابوری در جایگاه ویژه، نظاره‌گر درخشش دختران تیمش باشد؟ آیا واقعا نمیتوان از طریق رایزنی با متولیان مربوطه تدابیری اندیشید که نه تنها اسپانسرها بلکه پدران و برادران دختران نوجوان و جوان از دیدن هنرنمایی دختران و خواهرانشان محروم نشوند؟ بخصوص که با حجاب کامل به میدان میروند در حالی که بسیاری از شهرها این محدودیت را ندارند.
* لقمه‌های آماده درخشش در آسیا
اگرچه با توجه به تغییراتی که در ترکیب تیم ملی بزرگسالان پیش آمده و در کنار زیادتر شدن مدعیان قهرمانی در آسیا انتظار رسیدن به بام آسیا برایمان سخت شده، اما رشد کم نظیر توانایی‌های بازیکنان در رده نوجوانان و جوانان این مژده را میدهد که در این دو رده از همین امروز به اندازه سایر مدعیان سکو نشینی مثل چین، کره، ژاپن، فیلیپین، لبنان و نیوزیلند شایسته رسیدن به سکوهای برتر آسیا هستیم اما با کار بیشتر، شانس ما بیشتر هم خواهد بود. به شرط اینکه مربیان منتخب این تیم‌ها از همین امروز از پیش باخته نباشند و نخواهند این بازیکنان با قابلیت را در مقابل بازیکنان فرضی سایر کشورها کوچک کنند. باور داشتن به بازیکنان و توانایی‌های آنان کلید رسیدن به موفقیت است و ای کاش مربیانی که این باور را ندارند و از طرفی قابلیت‌های خود را برای کامل‌تر کردن بازیکنان کافی نمی‌دانند، هدایت این بازیکنان شایسته را به عهده نگیرند.
تردیدی نیست که این بازیکنان با قابلیت، لقمه‌های آماده‌ای هستند برای مربیان شایستهای که توانایی درخشش در آسیا را دارند. در این میان حتی نباید مقابل استرالیای قدرتمند هم از پیش باخته بود.
* سخن پایانی
کاش میشد در ورزش به «کمال» تعریف شده در کشورهای توسعه یافته دست پیدا می‌کردیم و می‌توانستیم در برنامه‌‌ای میان مدت با تکیه بر چنین جوانانی چشم بر مدال آوری ببندیم و به جای آن، سالیان طولانی صاحب مدال شویم. اما حال که امروز این موضوع غیر ممکن است چه میشد اگر این بازیکنان جوان را به رقابت‌های بسکتبال سه به سه بزرگسالان می فرستادیم. مسابقاتی که امروز از فلسفه و اهداف ابتدایی، کاملا فاصله گرفته و با حضور این جوانان می‌توان به همه ثابت کرد که بسکتبال سه نفره برای ارتقا قابلیت فردی بازیکنان و تصمیم گیری در لحظه آنان به میدان آمد آن هم در زمینی وسیع فقط برای ۳ بازیکن که بهترین فرصت را برای بازیکنان پیش می‌آورد تا با بازی‌های تک به تک، بازی در قالب کات‌ها و بک دور کات‌ها، بازی هندآف و در آخر بازی پیک و رول را به ترتیب برای رسیدن به امتیاز اقدام کنند. موضوعی که بحثی مجزا را طلب میکند.
انتهای پیام